Ұлы Отан соғысының ардагерлері туралы қысқаша мәліметтерді жариялау жалғасуда…

Козак Кузьма Николаевич

1927 жылы 13 қарашада Украинада, Днепропетровск облысы Солонянт ауданының Александрополь ауылында дүниеге келген. 1932-1933 жылдары аштықты бастан кешірген.

К.Н. Козак Новороссийск Қызыл тулы Қара теңіз флотының теңіз жаяу әскері батальонының 393 бөліміне түсті.  Сол жерде аты аңызға айналған Кіші жерде, Кузьма Николаевичті бұршақша жауған ысқырғыш оқтар мен жарылған снарядтардың астында ВЛКСМ мүшелігіне қабылдады.

Кузьма Николаевич Жеңісті босатылған Севастополда қарсы алды. Соғыстан кейін Севастополда 10 жыл қызмет етті. 1952 жылы үйленіп, отбасымен бірге Маңғышлақ қаласына көшіп келді. Маңғышлақ станциясының локомотив депосында жұмыс істеді. Шевченко қаласында темір жол отын қоймасының бастығы болып жұмыс істеді.

Марапаттары: I, II дәрежелі «Партизан Даңқы» ордені, «Севастопольді азат еткені үшін», «Керчи қ. азат еткені үшін», «Одесса қ. азат еткені үшін», «Киев қаласын азат еткені үшін» медальдары және мерейтойлық медальдары бар.

Сергиенко Павел Лукич

1925 жылы 24 шілдеде Краснодар өлкесінде, Медведовская станциясына жақын жерде дүниеге келген. 17 жасар бала кезінде Павел Лукич кіші авиациялық мамандар мектебінің оқушыларымен танысып, көп ұзамай сонда студент ретінде оқуға түсті.

1942 жылы бөлу бойынша ол Медведовская станицасынан әскерге аттанды. Жас сарбаздардың басты міндеті Қара теңізді қорғау болды. Латвия, Литва, Эстония, Шығыс Пруссия, Польшаны босату шайқастарына қатысты.

Ол Жеңісті Грузияда қарсы алды, үйіне тек 1947 жылы ғана оралды. Қайтып оралғаннан кейін, Павел Лукич мұнай өндіру кәсібінде жұмыс істеді.

Соғыстан кейін тыңды көтерді. Социалистік Еңбек Ері.

Жауынгерлік еңбегі үшін І және ІІ дәрежелі Отан соғысы және Қызыл Жұлдыз ордендерімен, «Ерлігі үшін», «Кеңес Одағының Маршалы                  Г.К. Жуков», «Германияны жеңгені үшін» медальдарымен және басқа да медальдармен марапатталған.

Сивоконь Валентина Семеновна

1923 жылы 6 маусымда Украинада, Полтава облысының Казальщанск ауданында дүниеге келген. 1933 жылы орта мектепті бітірген. Қызыл Әскер жауынгері ретінде Отан алдындағы борышын адал атқарды. Сталинград шайқасына 212 дивизия құрамында лейтенант ретінде қатысқан.  

Фашистік басқыншыларды Жеңгеннен кейін туған өлкесіне бейбіт өмірге және отбасы мен Отан игілігі үшін еңбек етуге оралды.

Жауынгерлік еңбегі үшін ІІ дәрежелі Отан соғысы орденімен және көптеген мерейтойлық медальдармен марапатталды.

Бабичев Александр Семенович

1921 жылы Ақмола қаласынан 20 шақырым жерде Александровка ауылында дүниеге келген. Орта мектепті бітіргеннен кейін 1938-1939 жылдары Ақмола-Қарталы теміржол желісінде жұмыс істеп, осы желіні төсеуге қатысқан. 1939 жылы Қызыл Әскер қатарына шақырылды. Батыс шекараға Брест-Литовскке, Солтүстік Буг өзеніне жіберілді. Курск доғасындағы шайқастарға қатысып, Украина, Румыния, Чехословакияда соғысты, Жеңісті Венгрияда қарсы алды. 12-ші гвардиялық полкінің миномет ротасының командиріне дейін қызмет етті:

Соғыстан кейін №317 қорғаныстық маңызы бар зауытта жұмыс істеді.  1954 жылдан бастап тың жерлерді игеру басталды, Александр Семенович өз өмірін ауыл шаруашылығымен байланыстырды. 1981 жылы жасына байланысты зейнетке шықты, алайда 1996 жылға дейін жұмыс істеуін тоқтатқан жоқ. Өзінің еңбек жолы, жұмысқа адал қарау кезеңінде бірнеше рет Құрмет грамоталарымен, «Тың жерлерді игергені үшін», «Еңбек ардагері» медальдарымен марапатталған.

Мынадай әскери марапаттары бар: ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, көптеген медальдар.

Губарева Анна Ивановна

1922 жылы 12 желтоқсанда Мәскеу облысының Глуховицк ауданында дүниеге келген. 1942 жылдың қыркүйегінде Қызыл Әскер қатарына шақырылып, 1946 жылдың ақпан айына дейін қызмет етті. Литвада, Лиденбургте, Мальбургте, Энбергте 799-шы аэродромдық қызмет көрсету батальонының құрамында соғысты.

Демобилизациядан кейін үйге, бейбіт өмірге оралды. Зейнеткерлік демалысқа шыққанға дейін 20 жыл «Целиноградтяжстрой» трестінің «Отделстрой» СУ кадрлар бөлімінің аға инспекторы болып жұмыс істеді.

Марапаттары: ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, «Кенигсбергті алғаны үшін», «Германияны жеңгені үшін» медалдары, «Кеңес Одағының Маршалы Г.К. Жуков» медалі және мерейтойлық медальдар.

Кулик Михаил Григорьевич

1926 жылы 13 наурызда Украинада, Сум облысының Ахтырка қаласында дүниеге келген. Мектепке 1937 жылы түсіп, 1941 жылы бітірді. Соғысқа дейін колхозда әртүрлі жұмыстарда істеді.

1943 жылы әскер қатарына шақырылып, атқыш болды. Украинада Пират станциясынан Киевке дейін соғысып, Белоруссияны, Польшаны азат етті.

Соғыстан кейін Сум облысындағы химия зауытында 1954 жылға дейін жұмыс істеді. Партияның шақыруы бойынша Қазақстанға тың игеруге келді.

1957 жылдан бастап зейнеткерлікке шыққанға дейін Целинтрансстройда станоктардың жөндеушісі ретінде жұмыс істеді.

Марапаттары: «І дәрежелі Отан соғысы» ордені, «Құрмет Белгісі» ордені, «Қызыл Жұлдыз» ордені, 12 медаль.

Бочаров Федор Иванович

1924 жылы 4 сәуірде Воронеж облысы Борневск ауданы Гудовка ауылында дүниеге келген.

1942 жылы Қызыл Әскер қатарына шақырылды. Қиыр Шығыста (Сахалин, Курильск аралдары) жапондықтарға қарсы соғысты.  1947 жылы әскерден босап, Қарағанды облысы Анар станциясына көшіп келді.

Темір жол станциясында аға тексеруші болып 37 жыл жұмыс істеді.

Мынадай марапаттары бар: «ІІ дәрежелі Отан соғысы» ордені, «Жапонияны жеңгені үшін» медалі, 9 мерейтойлық медаль.

Махамбетов Мысалы

1925 жылы 15 қаңтарда Жамбыл облысы Сарысу ауданы Коммунар ауылында дүниеге келген.

Әскер қатарына 1943 жылдың мамыр айында шақырылды. Ол барлауда қызмет етті, Балтық жағалауы майданында соғысты. Соғыстан кейін отанына оралды.

1951 жылы Қазақстанға оралғаннан кейін ол Кинотехникумға оқуға аттанды. Техникумды бітіргеннен кейін, ол 25 жыл бойы киносистемада жұмыс істеді.

Әскери марапаттары бар.

Байкен Айдархан Байкеұлы

1925 жылы 28 желтоқсанда Көкшетау облысы К. Маркс атындағы колхозда өмірге келген. 1943 жылы әскер қатарына шақырылып, 37 қосалқы атқыштар полкінің атқышы ретінде қабылданды.

1943, 1944, 1945 жылдары үш рет жараланып, жарақатына байланысты 1945 жылдың желтоқсан айында Отанына оралды.

Ішкі істер бөлімінде 26 жыл жұмыс істеді. Ішкі істер министрлігінің құрметті қызметкері.

Марапаттары: І және ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, ІІІ дәрежелі Даңқ ордені және көптеген мерейтойлық медальдар.

Дровосеков Владимир Иванович

1926 жылы 18 мамырда Солтүстік Қазақстан облысы Молотов ауданы Балкашино ауылында дүниеге келген. 1934 жылы мектепке барып, 6 сыныпты бітірді. Соғысқа дейін Ақмола қаласына зауыт-фабрика училищесіне жіберілді. 1941 жылдан 1943 жылға дейін № 317 әскери зауытында 3-разрядты токарь болып жұмыс істеді.

1944 жылы Қызыл әскер қатарына шақырылып, майданға жіберілді. 3-Белорусь майданында болған шайқастарға қатысты.

Соғыстан кейін Сахалин аралына жіберілді, онда ІІМ шекара әскерлерінің теңіз флотында қызмет етті. 1952 жылы Ақмолаға оралып, спецкомендатурада жұмыс істеді.

1954 жылдан 1986 жылға дейін вагон жөндеу зауытында цех механигі болып жұмыс істеді және зейнеткерлік демалысқа шықты.

Марапаттары: ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, «Кеңес Одағының Маршалы Г.К. Жуков» медалі және басқа да мерейтойлық медальдар.

Каримов Жүнісбек

Ұлы Отан соғысының ардагері Жүнісбек Каримов 1926 жылы Ақмола облысы Қажымұқан ауылында дүниеге келген. 18 жасында оны әскерге шақырды. Жауынгер үш ай Алматыда майданға дайындықтан өткен. Оны 348-ші жаяу әскер дивизиясына жіберген. 1944 жылдың ақпанында Каримов Берлин үшін шайқасқа қатысты. Майдангерлер үшін соғыс Эльбада аяқталды.

Соғыстан кейін теміржолға теміржол көлігінің механигі болып жұмысқа тұрды.

Мынадай марапаттары бар: I және II дәрежелі «Отан соғысы» ордені, сондай-ақ оннан астам басқа да марапаттар.

Майриков Әзімбай

1924 жылы 1 наурызда Оңтүстік Қазақстан облысы Сарыағаш ауданы Жаскесу ауылында дүниеге келген.

Әскер қатарына 1942 жылдың қыркүйек айында шақырылып, Саратов облысындағы Пугачевте жаяу әскер қатарына қабылданды. 1943 жылдан бастап ол маршал Г.К. Жуковтың басшылығындағы Бірінші Белорус майданы әскерінің қатарында айқасты.

1947 жылы соғыстан келгеннен кейін, Ленин атындағы колхозға жұмысқа орналасты.

Марапаттары: «СССР маршалы Г.К. Жуков», «И.В. Сталиннің туғанына 130 жыл», «Варшаваны алғаны үшін», «Берлинді алғаны үшін», «Ерлігі үшін» медальдары және басқа да медальдар.

Кашеков Джапаш

1926 жылы 28 мамырда Оңтүстік Қазақстан облысы Түлкібас ауданы Амангелді Иманов атындағы колхозда өмірге келген. Соғысқа дейін колхозда жұмысшы болып жұмыс істеді.

1945 жылы Қиыр Шығыс майданына әскер қатарына шақырылып, №50 запастағы атқыштар полкінің 3 ротасына атқыш ретінде қабылданды.  Соғыстан кейін қызмет етіп қалған және 50-ші атқыштар полкінің құрамында Жапониямен шайқасқа қатысқан.

1950 жылы әскерден босатылып, отанына оралды және Амангелді Иманов колхозында шаруашылықты көтеріп, алдымен бақташы, содан кейін жүк автомобилінің жүргізушісі болып жұмыс істей бастады.

Марапаттары: ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, «1941-1945 ж.ж. соғыс ардагері» белгісі және басқа да мерейтойлық медальдар.

Кочетков Михаил Петрович

Михаил Петрович Кочетков 1924 жылы 15 қарашада Ақмола облысының Семеновка ауылында дүниеге келген.

1942 жылы 16 тамызда Ақмола қалалық әскери комиссариаты әскерге шақырды. Батыс майданының, Үшінші Белорус майданының және Бірінші Балтық жағалауы майданының құрамында соғысқан. 1946 жылы Целиноград қаласындағы Локомотив депосында машинист көмекшісі болып еңбек жолын бастады. Одан кейін Қарағанды темір жолы, Қазақ темір жолы, Тың темір жолы басқармасында жұмыс істеді.

Марапаттары: І-ІІ дәрежелі Отан соғысы ордендері, Қызыл Жұлдыз ордені, «Кенигсбергті алғаны үшін», «Германияны жеңгені үшін», «Белоруссияны азат еткені үшін», «Украинаны азат еткені үшін» медальдары және басқа да мерейтойлық медальдар.

Мамыров Сихымбай

1920 жылы 1 қаңтарда Жамбыл облысы Шу ауданы Көкқайнар ауылында дүниеге келген.

1941 жылы Қызыл Әскер қатарына шақырылды. 132 атқыштар дивизиясының 712 Атқыштар полкінің пулеметшілер бөлімінің командирі. Мәскеу қаласын қорғауға, Украина, Польша, Румыния, Венгрияны азат етуге, Берлинді алуға қатысқан. Соғыстың төрт жылында Мәскеуден Берлинге дейін шайқасып жаяу өткен. Кеңес Одағының Батыры И.В. Панфилов атындағы дивизия құрамында соғысқан.

Соғыстан кейін туған өлкесі Жамбыл облысына оралып, зейнеткерлікке шыққанға дейін совхозда жүргізуші, қойма меңгерушісі болып жұмыс істеді.

Мынадай марапаттары бар: «ІІ дәрежелі Отан соғысы» ордені, «ІІІ дәрежелі Даңқ» ордені, «ІІ дәрежелі Даңқ» ордені, «Германияны жеңгені үшін» медалі, 18 мерейтойлық медаль.

Морунов Александр Дмитриевич

1924 жылы 15 Тамызда Тамбов облысында дүниеге келген. 1942 жылы Қызыл Әскер қатарына шақырылды. Қиыр Шығыста жапондықтарға қарсы соғысты, аға сержант атағындағы авиациялық механик болды. 1955 жылы майданнан Қазақстанға оралды.

Зейнеткерлікке шыққанға дейін Целиноград қаласында Дорстройтрест краншысы болып жұмыс істеді. Екі рет Құрмет жолшысы атағына ие болды.

Мынадай марапаттары бар: «ІІ дәрежелі Отан соғысы» ордені, «Жапонияны жеңгені үшін» медалі, «Кеңес Одағының маршалы Г.К. Жуков» медалі және 7 мерейтойлық медаль.

Палюх Анна Прокопьевна

Ақмола облысы Красный Маяк колхозында туған. 1942 жылы 12 мамырда әскерге шақырылды. Фрунзе қаласының астындағы станцияда орналасқан кіші әскери авиамамандар мектебіне (КАММ) оқуға жіберілді. Оқытудан кейін оны 1-ші Белорусь майданының 1-ші әуе әскеріне радио-атқыш ретінде жіберді. Осылайша ол әуе байланысының радиотелеграфшысы және авиациялық қамтамасыз етудің 4-ші жеке ротасының құрамында болды. Жерлесіміз шайқастармен Смоленск, Витебск, Каунас, Кенигсбергке өткен. Соғыстан 1945 жылдың қараша айында оралды.

Соғыстан кейін темір жолда жұмыс істеді. Зейнеткерлікке шыққанға дейін ол қазіргі Астана электрмен жабдықтау дистанциясының энергобөлімінде жұмыс істеді.

Марапаттары: ІІ дәрежелі Отан соғысы ордені, «Ерлігі үшін» мерейтойлық медалі және басқа да мерейтойлық медальдар.

Сердюков Василий Антонович

1926 жылы 21 қарашада Ақмола облысы Сталин ауданы Богдановка ауылында дүниеге келген.

1943 жылы Қызыл Әскер қатарына шақырылды. Автополк оқуын аяқтағаннан кейін Василий Сердюковке сержант атағын берді, содан кейін оны ағасымен Белорусияға артиллериялық әскери бөлімге, 26-шы ауыр минометалық бригадаға жіберді. Ол жерде американдық «Студебеккер» машиналарында 160 миллиметрлік миномет тасымалдаған.

Василий Сердюков үшін соғыс 1945 жылдың 2 мамырында Рейхстагтың жеңілген қабырғасында аяқталды. 1946 жылдың басына дейін солдаттар Германияның әскери бөлімінде болды. Әскерден келгеннен кейін Василий Антонович Астанадан 75 шақырым жерде Жолымбет кенішінде жүргізуші болып жұмыс істеді. Жоғары білімі бар, Новосибирск темір жол көлігінің әскери инженерлері институтын бітірген. Целиноград станциясының орынбасары және бастығы лауазымдарында жұмыс істеді.

Әскери марапаттары бар.

Сонин Василий Евстафьевич

Василий Евстафьевич Сонин 1926 жылы өмірге келген. Қызыл Әскер қатарына 1943 жылдың 17 қарашасында 10021 ә/б Приморск өлкесіне шақырылды. 1943 жылдың желтоқсан айынан 1945 жылдың тамыз айына дейін атыс ісі бойынша оқыды.

1945 жылдың 9 тамызында жорықтық маршпен Жапониямен шекараға келді. Ұрыспен барлық Маньчжурияны жүріп өтті. Полк штабында байланысшы болып, аға байланысшы міндетін атқарды.

Соғыстан кейін 1951 жылдан зейнеткерлікке шыққанға дейін Ақмола облысының ІІБ-да жұмыс істеді. Милиция старшинасы. 

Майдандағы жауынгерлік ерлігі үшін екі Қызыл жұлдыз және ІІ дәрежелі Отан соғысы ордендерімен, Жеңіс үшін, Жеңіс күніне және қарулы күштерге арналған мерейтойлық медальдармен, Г.К. Жуковтың 100 жылдығына арналған медалімен марапатталған.

Ширванова Рауза Ахметқызы

1922 жылы 25 тамызда Семей қаласында дүниеге келген. 1939 жылы Орта мектептің жеті сыныбын бітіріп, Семей қаласының қаржы-экономикалық техникумына түсті. 1942 жылдың мамыр айында Кеңес Әскері қатарына шақырылды. 1942 жылдың мамыр айынан 1944 жылдың қыркүйек айына дейін 136 жеке байланыс ротасында телеграфшы қызметін атқарды. Содан кейін Чита қаласына 245 авиациялық дивизияға, Байкал әскери округінің штабына ауыстырылды, онда 1944 жылдың қыркүйегінен 1945 жылдың қарашасына дейін телеграфшы қызметін атқарды.

1945 жылы 2 желтоқсанда сержант атағымен әскерден босатылды.

ІІ дәрежелі Отан соғысы орденімен, «Жапонияны жеңгені үшін» медалімен, «Еңбектегі ерлігі үшін» медалімен, 7 мерейтойлық медальмен, И.В. Сталиннің алғыс хатымен марапатталған.

Максименко Раиса Самуиловна

Раиса Самуиловна Максименко 1922 жылы туып, Ақмолада өскен және оқыған, ал соғыс басталған кезде Люберецк әскери училищесін бітірді, содан кейін 9-шы гвардиялық әскери-әуе бригадасының құрамында өзінің жауынгерлік жолын бастады.

Соғысқа дейін ауыл мектебінің мұғалімі болып жұмыс істеді, майданға өз еркімен кетті. 16 килограмм шамасындағы рация құрал-жабдықтарымен біздің жерлесіміз қаланы Воронежден Калининге дейінгі қалаларды босата отырып, көптеген әскери әрекеттерге қатысқан, Украинадағы Умань қаласына дейін жетіп, соғысты аяқтаған.

Әскери марапаттары бар.

Линник Олег Иванович

1928 жылы 22 қыркүйекте Краснодар қаласында дүниеге келген. 1943 жылдың 30 шілдесінде марштық ротаның құрамында Орел қаласына жіберілді. Қараша айының соңғы күндерінде Червондық Слобода ауылының босауына қатысты. Мұнда ол басынан жарақат алды. Командир, ол тек 15 жаста екенін біліп, оны Херсон қаласына жіберді, онда ол боцман және юнг мектебінің тәрбиеленушісі ретінде қабылданды.

1944 жылдың 1 қазанында Одессаға Совтанкер агенттігінің қарамағына жіберді, онда оны су ығыстырғыштығы 2000 тонна МТ 2003 танкеріне жіберген.

1948 жылы қараша айында әскер қатарына шақырылды. 1951 жылдың қарашасында әскертен босатып, Мойынты-Шу темір жол желісінің құрылысына жіберді. Зейнеткерлікке шыққанға дейін темір жолда жұмыс істеді.

Мынадай марапаттары бар: «ІІ дәрежелі Отан соғысы» ордені, «Германияны жеңгені үшін» медалі, «Ерен еңбегі үшін» медалі, «Тың қорын игергені үшін» медалі, «Украинаны азат ету» медалі, 7 мерейтойлық медаль.

Сафоничева Раиса Егоровна

1925 жылы 10 шілдеде Башқұрт АССР Ташкент ауданы Шинчяккуль ауылында дүниеге келген. 1944 жылы 4 наурызда ерікті түрде майданға аттанды. Геркий қаласынан Сермов аудандық әскери комиссариатымен шақырылды. Минск қаласында байланысшылардың қысқа мерзімді курсын бітіріп, 2-ші Украина майданына жіберілді. Киев, Бессарабия, Румыния, Венгрия үшін болған шайқастарға қатысып, Жеңіс Күнін қарсы алды.

Соғыстан кейін 1946 жылы Ресейге оралды. 1957 жылы комсомолдық жұмыс бойынша тың игеруге шақырылды.   

1980 жылы зейнеткерлік демалысқа шықты. Зейнеткерлікке шыққаннан кейін қоғамдық жұмыстарға белсене қатысып, қалалық ардагерлер кеңесінің мүшесі болып сайланды.

Мынадай марапаттары бар: «ІІ дәрежелі Отан соғысы» ордені, «Украинаны азат еткені үшін» медалі, «Германияны жеңгені үшін» медалі, «Кеңес Одағының Маршалы Г.К. Жуков» медалі, 9 мерейтойлық медаль.